Podwieczorek u Sokratesa

Skoro to blog, to może pierwszy wiersz sygnowany datą.
Wersja beta, ale podrasowana. :)

Podwieczorek u Sokratesa

(lekko filozoficzny depressong o życia byciu)

Muszę przyznać, że to frapujące,

filozoficznie ujmując rzecz,

czy naprawdę i czy to sprawdzone,

że życie jednak jest, jakie jest.

Pytanie niby takie trywialne,

odpowiedź ważna jeszcze mniej,

gdy wkoło łaszą się hordy reklam,

„dostawa gratis – tylko chciej”.

Przechodząc jednak do sprawy sedna,

drętwiejesz nagle w panicznym obłędzie,

bo gdyby jednak… To może oznaczać,

że w życiu również będzie, jak będzie.

Próżnych wysiłków, bez sensu starań,

mózg już podsuwa obraz tragiczny,

gdzie strategiczne i wzniosłe cele,

to tylko chciejstwa przejaw klasyczny.

Pod koniec drogi, wśród niezbitych wniosków,

wpatrzony smutnie w losów zawiłość,

znad niepotrzebnych klęsk i osiągnięć,

ujrzysz, że w życiu było, jak było.

Maj 2013